Οι αλλαγές που λαμβάνουν χώρα στο περιβάλλον επηρεάζουν στην οργάνωση και την οδηγούν στις αναγκαίες κατάλληλες προσαρμογές. Ο όρος που αποδίδει τη διοικητική λειτουργία "Οργάνωση" έχει διττή σημασία και εκφράζει τη δραστηριότητα που ασκεί αυτός που οργανώνει και το αποτέλεσμα αυτής της δραστηριότητας, το οποίο αποτελεί ένα πλήρες οργανωτικό σύστημα. Από την πλειάδα ποικίλων εννοιολογικών προσεγγίσεων του όρου Oργάνωση, μια διαπίστωση προκύπτει με σαφήνεια: η επιχείρηση για να επιτύχει τους σκοπούς και τους στόχους της πρέπει να είναι σε θέση να προσφέρει αγαθά και/ή υπηρεσίες, σε τιμές συμφέρουσες για τον αγοραστή, υπό όρους που θα τον ικανοποιούν απόλυτα και που θα κατασκευάζονται και/ή παρέχονται από εργαζόμενους, οι οποίοι κάνουν με ευχαρίστηση τη δουλειά τους. Γίνονται, λοιπόν, αναπόφευκτες δύο ενέργειες: α) Τα έργα που πρέπει να εκτελεσθούν από την επιχείρηση επιβάλλεται να διαιρεθούν σε επιμέρους εργασίες και να διανεμηθούν σε διαφόρους φορείς καθηκόντων ώστε η διαχείρισή τους να είναι ευχερής. Αυτή η ενέργεια είναι γνωστή ως "Εξειδίκευση" (Διαφοροποίηση) και β) Οι επιμέρους εργασίες και οι φορείς τους πρέπει να συντονισθούν μεταξύ τους και οι αποδόσεις που προκύπτουν από τους μεμονωμένους φορείς καθηκόντων να συντεθούν σε μια συνολική απόδοση. Αυτή η ενέργεια είναι γνωστή ως "Συντονισμός" (Ολοκλήρωση). Άρα, η Οργάνωση ως αποτέλεσμα δραστηριοτήτων προς εκπλήρωση των σκοπών και επίτευξη των στόχων μιας επιχείρησης αποτελεί ένα σχεδιασμένο σύστημα τυπικών κανόνων, οι οποίοι: α) διαρθρώνουν τις σχέσεις εργασίας μεταξύ των μελών του κοινωνικό-οικονομικού συστήματος "επιχείρηση", β) προσανατολίζουν τις δραστηριότητές τους στην εκπλήρωση των σκοπών και των στόχων, γ) ρυθμίζουν τη χρησιμοποίηση των διαθέσιμων πόρων και την επεξεργασία των πληροφοριών.

2015-11-16 8